As usual 's morgens de gordijnen opentrekken en ik zie de bui al hangen, nee, ik zie ze al vallen.
Tegen mijn zin pak ik voor de laatste keer mijn bagage en maak ik me klaar voor de rit naar huis. Het regenpak wordt aangetrokken en zal voor de rest van de dag niet meer uitgedaan worden.
Even overweeg ik de autosnelweg te nemen en gewoon te zorgen dat ik zo snel mogelijk thuis ben. maar ook daar zal ik nat worden. En daar zal ik tussen het zware verkeer moeten rijden en die kunnen dan weer water opgooien... Dan toch maar liever over die kleinere wegen. En daar heb ik geen spijt van, want ik ontdek alweer enkele leuke stuurweggetjes die me in de planning voor volgend jaar van pas kunnen komen.
Maar die regen is echt erg. Iets voor de middag ben ik in de buurt van Kaiserslautern en stop ik voor een eenvoudig middagmaal. Zo'n tent waar dagelijks een andere schotel aan heel schappelijk prijs gemaakt wordt. Eerst een gloeiendhete heldere bouillon en daarna gekookt rundvlees (bouillie zoals wij zeggen) met gekookte aardappels (die heb ik gemist) en een lekkere saus op basis van mierikswortel. En om de scherpte van die saus te dimmen zure augurken. Zo eenvoudig als het is, zo lekker ook.
Op het terras wissel ik van kousen. Mijn voeten zijn doorweekt. Een paar droge kousen helpt om opnieuw warme voeten te krijgen. De pedaalemmerzakjes die ik al een heel verlof onverrichterzake met me meesleur komen eindelijk van pas. Over elke voet één en zo opnieuw de laarzen in. En het helpt. Ook de doorweekte handschoenen gaan vlot weer aan als je zo'n plastic zak eerst over je hand trekt. Eigenlijk heb ik daarvoor chirurgische handschoenen bij, maar ik heb echt geen zin ernaar op zoek te gaan. En zo lukt het ook. Die zakjes behoren voortaan tot de basisuitrusting :-)
In Luxemburg is er nog een schipper van de veerboot die me wil zeggen hoe ik de pont moet oprijden en ik laat hem maar doen. Alsof ik zelf niet weet dat die ijzeren platen spekglad zijn als ze nat zijn. Rijdend inLuxemburg ben ik het ineens helemaal beu. Het heeft al 8 uren onafgebroken geregend en soms wel erg hard. Ik verleg mijn route naar Gent ipv eerst langs mijn vader in Mol. Anders moet ik de volgende dag opnieuw door de nattigheid en ik zal mijn vader een week later ook het verhaal wel kunnen doen.
GPS wordt ingesteld op Gent en er wordt me een route voorgesteld die vanaf Arlon de N4 neemt en daarna de autosnelweg (ja ik weet het; ik ben gezwicht). Maar zo zal ik op 2,5 uren thuis geraken.
Ware er niet die file op de Brusselse ring geweest. En daarna het ongeval in Zwijndrecht waardoor de snelweg werd afgesloten. De file wordt gefilterd en de stress is helemaal terug. Bij de omleiding steek ik de file voorbij waar het niet mag, maar wel steeds heel rustig. Zelfs de parkeerstrook en soms het fietspad worden gebruikt, maar ik ben zeiknat en wil nu echt niet nog een uur in de rij aansluiten. Om niet te zeggen dat de Griekse rijstijl me in het bloed gekropen is :-)
Om kwart voor zeven, exact 10:45 uur na mijn vertrek kan ik op zoek gaan naar de sleutels van de garage. Daarna alles afladen en daarna zo snel mogelijk een warme douche.
Ik ben blij thuis te zijn... Al was het een schitterende reis. De beste ooit denk ik wel...
|