Griekenland 2012

Dag 16

Eretria - Platania
410 Km

Evia, ook wel gekend als Eboia.. Een eiland uit de duizend als je de folders mag geloven. Het is vroeg als ik op pad ga en ik denk eerder aan één van de dertien uit een dozijn. Hier is echt niets te zien.
Tot ik vanaf Taminaioi het binnenland indraai. Toegegeven, die gidsen hebben allemaal gelijk. Dit is een schitterend stukje Griekenland. Alleen kan ik dat niet zeggen van de Garmin. Jongens toch, waar die me allemaal ingestuurd heeft. En dan was ik nog dikwijls ongehoorzaam als die me een weg instrueerde.

Maar het zorgde er wel voor dat ik op plaatsen kwam waar enkel inwoners komen als ze hun olijfgaard of zo gaan controleren. Een aanrader eigenlijk. Maar wees niet verrast van de paden die je er tegenkomt. Gelukkig waren het niet de ganse tijd van die wegen. Later kom ik terug op de normale banen terecht. Die hebben dan weer het voordeel dat ze snel zijn en erg leuke bochtmomenten opleveren.

Graag wil ik dezelfde dag in de Pelion aankomen en dus ben ik blij niet lang op het vertrek van de veerboot in Agiokambos te moeten wachten. De 'Kapitan Aristides'zet me in Glyfa af en daarna gaat het richting Volos. Een stad die ik ech wel goed ken, want tientallen keren doorkruist. Zo snel als deze keer lukte het me nooit eerder. Er zijn nog wel auto's, maar de hoeveelheid... "Waar zijn die allemaal gebleven?", denk ik. Zelfs de alomtegenwoordige scooters zie ik amper. Het is echt wel duidelijk dat het hier niet goed gaat. Ook de winkels... vele etalages staan leeg en te huur/koop. Dit is niet leuk om te zien. De weg die daarna volgt ken ik nog steeds van buiten. Inclusief de putten in de weg. Ik schrik er zelf van na al die jaren.
Wanneer ik Argalasti passeer begint mijn hart sneller te kloppen. Nog even en camping Argos komt in beeld. Tenminste de afslag er naartoe. De camping waar we enkele jaren na mekaar verbleven. De kleine weg er naartoe is nog steeds dezelfde. Alleen blijkt de poort gesloten voor auto's en is er van een camping niets meer te merken. De moto laat ik voor de poort achter en te voet ga ik verder. Het is hier echt wel veranderd. Wanneer ik op de deur van wat eerder de kantine was, klop opent er na een tijdje een vrouw. Maria... we herkennen elkaar en vallen mekaar in de armen. Jammer genoeg is haar talenkennis beperkt tot het Grieks en mijn Grieks echt te beperkt om een vlot gesprek te hebben. Ik blijf er een uur zitten babbelen (later komt haar vriend erbij; die spreekt een beetje Duits); Maar de camping bestaat dus niet meer.
Het wordt laat en er moet nog een hotel gezocht worden. Dus maar weer op weg en deze keer naar Platania aan de andere kant van het schiereiland. Een mooi hotel op de kade zal mijn slaapplaats zijn voor de volgende twee nachten. Ook hier valt het me op dat er amper toeristen verblijven. Een plaatsje waar het vroeger dringen was om een mooi plaatsje op het terras te bemachtigen. ..