Een hele paternoster bidden was slimmer geweest misschien.
Als ik wakker wordt weet ik al genoeg. Ik hoor de wind gieren
en wanneer ik buiten kijk hangt er een dreigende bewolking erg laag tussen de bergen.. Het ontbijt stelt niet veel voor, maar echt honger heb ik niet. Stipt om half negen draai ik de sleutel in het contact om en kan ik de Yamaha de straat opsturen. Het duurt niet lang of ik kan alweer stopppen om het regenpak aan te trekken. Gelukkig was de warme voering die ochtend al ingeritst zodat de temperatuur van 8° me niet teveel deerde. Tot Bolzano liep de weg tussen wijngaarden. Het was druk op de baan en praktisch onmogelijk in te halen. De kleine vrachtwagens bepaalden het tempo. En dat tot Bolzano. Daar was het even opletten geblazen om de juiste weg te nemen en niet de snelweg, maar het was niet de eerste keer dat ik er mijn weg moest zoeken en de herinneringen hielpen me al snel op het juiste pad. Terwijl ik steeds hoger klom was er nog even hoop de zon boven de wolken te zien. Maar die hoop was vergeefs. En dan moesten de echte bergen nog beginnen.
Op
2000 meter veranderde de regen in een papperige sneeuw en zakte de temperatuur tot 2°. Ik twijfelde al of dit wel mijn zomerverlof was.
Ondertussen bleken handschoenen en laarzen hun waterdichtheid te verliezen. En ik zo'n beetje mijn moed. Maar opgeven en een hotel zoeken zou niets oplossen omdat de voorspellingen voor de volgende dagen niet beter waren.
Dus maar doorgezet en verder richting Slovenië gereden. Toen het om drie uur in de namiddag eindelijk stopte met regenen dacht ik het groot lot getrokken te hebben. De wegen in Slovenië waar ik zonder het te weten was beland, waren prachtig. Goede kwaliteit en heel erg rustig.
Toen een aantal hotels gepasseerd werden twijfelde ik om een kamer te boeken, maar de camping waar ik naartoe wilde verhuurde blokhutten en was niet echt zo ver meer rijden. En het zonnetje scheen zelfs een beetje. Dus werd er verder gereden.
En toen ging het fout. Het begon opnieuw te regenen en de camping was onvindbaar. Of beter gezegd; de GPS was tilt geslagen en had me 80 km verkeerd gestuurd. Dan maar een hotel met de GPS gezocht. Ondertussen regende het steeds maar harder. 25 Km verder zou een hotel liggen en daar zou ik tegen een uur of zes geraken. Bleek dat gesloten te zijn. Met de moed der wanhoop op zoek naar onderkomen en gelukkig gevonden. Drijfnat kwam ik op de kamer aan en het eerste dat ik deed was een... douche nemen. Maar dan wel een warme.
9,5 uren bijna onafgebroken op de moto gezeten, minstens 400 km in de regen... Het was voldoende om me snel na het lekkere avondeten in te doen slapen.
De volgende dag regent het nog steeds en dat zal het praktisch een hele dag blijven doen. Ik beslis een rustdag in te lassen. De moto mocht op het overdekte terras staan en daar kon ik op het gemak de , vanuit België meegebrachte remblokjes, vervangen.
Voor de rest werd het een rustige dag waarop alle kledij de kans kreeg te drogen.
|