Griekenland 2012

Dag 18

Platania - Kalambaka
324 Km

Vandaag liep het niet zo gesmeerd als de andere dagen om te vertrekken. Misschien zaten de ouzo en het bier van de vorige avond daar wel voor iets tussen. Het was dus al half negen als ik op pad ging.
Een rit langs de oostkant van de Pelion stond op het programma. Ik kende de baan nog van vroeger en was blij de GPS niet teveel te moeten volgen. Het zou weer van die Griekse 'verharde' weg geweest zijn.

Het is een baantje met oneindig veel bochten. en dan bedoel ik dus echt oneindig. Er is geen stuk van 50 meter dat rechdoor loopt en dus redelijk vermoeiend. Maar erg mooi en een must als je in het gebied bent. Het zicht over de zee naar Skiathos was beperkt omdat het gewoon te warm was. Deze weg loopt op een gegeven ogenblik hoger en je komt in het gebied van de kastanjelaars. Het is er ook aangenaam fris. Want de laatste dagen was de temperatuur geklommen naar 26 tot 31 °C en dat is voor mij eigenlijk al teveel van het goede. Met een motopak aan dan toch. Aan de andere kant van de berg ligt het dorp Makrinitsa. Bekend om zijn "hangwoningen". Ze lijken tegen de berghelling gekleefd. Na Makrinitsa loopt de weg erg steil naar beneden en kom ik opnieuw in Volos terecht. Op een zondag nog rustiger dan anders. Gewoon niet te geloven dat er zo weinig verkeer is in deze stad. Echt niet te vergelijken met zoveel jaren geleden. Daarna wil ik richting Meteora-kloosters. Ik heb ze al vaak gezien, maar het blijf er erg mooi. Alleen de weg er naartoe is gewoon vreselijk saai. Zonder de minste beschutting tegen de zon de ganse tijd rechtdoor rijden. Niet het fijnste voor een motorrijder en dus heb ik mijn route een beetje omgelegd. Een goede keuze blijkt uiteindelijk.

Een asfalt in perfecte staat leidt me slingerend langs graanvelden. Af en toe rij ik door ik een dorpje waar ze nog opkijken als er een vreemde passeert. Het is verre van de mooiste route van mijn verlof, maar ze is stukken beter dan de gebruikelijke weg via Larissa en Trikalla.

In Kalambaka aangekomen zoek ik naar hotel Sydney. Dit werd me door het Duitse koppel de vorige dag aangeraden. Het wordt met behulp van de GPS snel gevonden en blijkt naast camping Kastraki te liggen. Een camping waar ik ooit verbleef en een Fransman ontmoette waarmee ik een duo-sprong met parachute van de rotsen maakte.
De Duitsers hadden gelijk en ik kom bij een hoteleigenaar die jaren in Australie verbleven had terecht. Zijn Engels is echt euhhh... Australisch dus :-)

Die avond zie ik tijdens een wandelingetje een Belgische moto de parking van een nabijgelegen hotel opdraaien. Een Pan (het model waarmee ik voorheen reed). Laat ik maar even gaan kennismaken denk ik en ik kom bij twee leuke jonge mensen terecht. Op het terras praten we wat bij en blijkt dat beiden uit Gent komen :-) Soms is de wereld echt wel kein.
Later op de avond kom ik Thierry en Leslie nog tegen in het restotje naast het hotel. En de babbel wordt verdergezet.

Als zij weg zijn wordt ik aangesproken door een Nederlands koppel die gehoord hebben dat ik wat Grieks praat en zagen dat ik Tsipouro bestelde. Ze wilden meer weten en nodigen me eerst aan hun tafel uit. Na korte tijd had ik er eigenlijk al genoeg van. Mensen waren met mobilhome met eigen aardappelen en groenten en vlees onderweg. Niet mijn ding dus. Toen ze me nog wilden uitnodigen bij de mobilhome een écht Nederlands biertje te drinken heb ik gezegd dat ik de volgende ochtend vroeg wilde vertrekken en beter mijn bed opzocht. Ben dan ook maar gaan slapen.