|
Het regent nog altijd als ik 's morgens ontwaak. Gelukkig zijn de voorspellingen voor het zuiden,tijdelijk, beter. Ik wil dus zo snel mogelijk op pad. Alleen heeft de kokkin het lastig blijkbaar. Het ontbijt komt pas om 9:15 op tafel. Het is dan ook al 10 uur als ik de Pan kan starten. Ik heb een route uitgestippeld via kleinere wegen, zonder de kleinste op te zoeken. Het mag wat sneller gaan nu ik alleen ben. Hoe verder ik vorder hoe beter het weer wordt. De zon straalt vanaf 's middags en het wordt 20°C. Het regenpak wordt opgeborgen in de hoop dat het niet meer nodig zal zijn. Ijdele hoop zal later blijken, want nog één keer krijg ik een stortbui over me heen. Totaal onverwacht op een moment dat ik net een vrachtwagen voorbij ben gegaan. Het zicht wordt van de ene moment op de andere tot zo goed als nul gereduceerd. Ik zie amper baan en durf niet stoppen omdat ik bang ben dat de truck kort achter me aan komt. De eerste uitwijkmogelijkheid mis ik. Bij de tweede heb ik gelukkig mijn snelheid al kunnen afzwakken en draai ik af. Een benzinestation met overkapping. Gelukkig. Dan pas zie ik hoe erg de zondvloed echt is. Alles staat gewoon onder water. Zodra de bui mindert rij ik met regenpak verder. In de buurt van Londen kan het terug uit voor de rest van de reis. Het is ook daar dat ik voor de snelweg kies naar Dover. Nog even twijfel ik om nog een extra nacht in Engeland te blijven, maar de heimwee overwint. Gelukkig is er een boot die al een beetje na mijn aankomst vertrekt en dus sta ik nog voor middernacht op Franse bodem. Van Calais naar Mol is maar een boogscheut en dus ga ik er als een pijl vandoor. Om 2 uur stop ik de motor. Na bijna 1000 km aan een stuk heeft hij het verdiend. En ik mijn bed... |
