De derde dag moet ik voorbij Liverpool en Manchester geraken. Ik heb geen zin in traffic-jams en beslis met een grote boog om deze steden te rijden. Tegelijk kan ik op deze manier langs het Peak District en het Yorkshire Dales National Park rijden.

Llangollen is zowat de laatste Welshe plaats die ik zie. Eindelijk terug "normaal" Engels op de signalisatieborden. Al was het leuk in gedachten de plaatsnamen die ik voorbijreed proberen uit te spreken. In de buurt van Stoke on Trent vang ik een glimp op van een smalle sluis en "Canalboat" die zo beroemd zijn voor de streek. Stoppen zit er niet in en terugkeren zie ik niet zitten dus pluk ik maar een foto van het internet.

In het Peak district gaat het redelijk snel bergop. Op 524 hoogte stop ik om te genieten van het uitzicht dat alweer prachtig is. Ondanks de bewolking is het nog altijd een warme droge dag. Dit had ik nooit verwacht. Mijn binnenjas is de eerste dag terug bij de bagage gestoken en het ziet er niet naar uit dat ik hem snel weer nodig zal hebben. Uiteindelijk zal hij zelfs niet meer gebruikt worden tijdens deze vakantie. Tussen Manchester en Leeds zoek ik een rustige weg om verder naar het noorden te trekken. En al bij al lukt het aardig om het stadsverkeer te vermijden. Bij het uitstippelen van de routes heb ik gebruik gemaakt van Michelinkaarten en vooral gekeken naar groen gemarkeerde wegen.

De weg die ik nu volg is ook zo'n groene weg. Maar wat voor één. Tussen stenen muurtjes rijdend doorkruis ik het Yorkshire Dales Park. Waar ik ook kijk, overal zie je de muurtjes die percelen afbakenen. En overal schapen. Het rijden tussen die muurtjes vraagt erg veel aandacht omdat er geen tegemoetkomend verkeer zichtbaar is. En verkeer is er hier wel. Veel stadsmensen komen hier wandelen.

De muurtjes hebben hier en daar een doorgang. Een doorgang waar je net met je benen tussen kan. Het trapje er naartoe is in het muurtje verwerkt.

De dag eindigt aan de rand van het Lake District. Het is beginnen regenen en het wordt laat als ik een hotel binnenstap om prijs te vragen. Niet goedkoop, maar de vermoeidheid weegt door en ik beslis akkoord te gaan met de prijs van 50 £. Hiervoor krijg ik wel een hele mooie 2-persoonskamer (Normaal 70 £) en natuurlijk het Full-Breakfast. De eigen badkamer laat me toe een paar spulletjes te wassen en op mijn meegebrachte drooglijn te hangen. Met de moto reizen beperkt de bagagemogelijkheden dus neem ik alleen maar het hoognodige mee en dan nog in materiaal dat vlug droogt. In het hotel eet ik erg lekker voor een schappelijke prijs. Alweer vraag ik me af waar de engelse keuken haar reputatie gehaald heeft.
Ook nu val ik als een blok in slaap. Niet moeilijk na ruim 7 uren in het zadel gezeten te hebben.

Dag 16