|
Woensdag 19 augustus
|
Kendal - Kirckudbright
|
361 Km
|
 |
Het ontbijt was alweer erg lekker.
Eindelijk denk ik eraan eens een foto te maken.
De Corn-Flakes en Muesli die je vooraf nog kan nemen laat ik nog
altijd staan. Na een bord zoals dit en daarna nog een paar sneden
getoast brood met marmelade heb ik genoeg voor de ganse dag.
Het is opgehouden met regenen en ik kijk al uit naar de komende
rit. Vandaag wordt Schotland bereikt. Maar eerst het beroemde
Lake District. Op fora had ik erover gelezen en iedereen is
het erover eens dat het een schitterende streek is. En dat
is ze ook. Alleen vind ik het niet speciaal om met de moto
te rijden. Onbewust heb ik twee passen op het programma geplaatst.(De
Honister en de Whinlatter Pass) Ik verschiet dus als ik een
bord tegen kom met de waarschuwing dat de weg 20% stijgen
zal. Maar om het nu zo speciaal te noemen? Nee dat niet. De
meren waar langs gereden wordt zijn mooi. Net zoals de huizen
die hier gebouwd werden. Je merkt dat de beau monde hier op
verlof kwam aan de grote chique hotels. Ook de plezierboten
die in de Yachthavens liggen getuigen van een meer dan gemiddelde
welstand. Maar ik vind het tegenvallen. De beruchtste pas
in het gebied mis ik, maar daarover vertel ik later nog wel.
|
 
|
|
Na het Lake District rij ik naar de kust. Het is opnieuw
beginnen regenen en de kustweg die ik volg is saai. Geen aanrader
dus. Had ik dit eerder geweten had ik een andere weg richting Carlisle
genomen.
In de gietende regen rijd ik Schotland binnen en bereik ik Gretna
Green. Het weer is zo erg dat ik geen foto kan nemen van de smidse
waar veel huwelijken in sneltempo werden gesloten vóór
de ouders hun veto konden stellen. |
De kustweg die ik vanaf Dumfries volg moet ongetwijfeld mooi zijn als
het weer een beetje mee wil. Nu is het een baan waar ik door de
hevige stormwind bijna afgeblazen word. Heb dus geen tijd om rond
te kijken. Het water blijft met bakken vallen. Ik had rekening gehouden
met mogelijk slecht weer, maar dit overtreft zelfs de ergste verwachtingen.
Gelukkig is er regenkledij. Nat worden doe ik dus niet.
In Kirkcudbright houdt het op met regenen en kan ik op zoek gaan naar
een slaapplaats. Voor het eerst word ik de deur gewezen. Zelfs meerdere
keren. Alle kamers zijn volzet. Ik begin het ergste te vrezen en
bereid me al voor op een extra etappe. Gelukkig vind ik toch een
plaatsje in een Inn. 35 £ voor een te kleine kamer zonder
eigen badkamer of WC, maar wel droog en warm. En dat is het enige
waar ik op dat moment naar verlang. En naar een warme maaltijd.
Alweer heb ik geluk. De keuken van deze herberg is bijzonder goed.
En ze hebben verrassende dingen op het menu staan. De warme avocado
met honing is een heel erg lekkere starter. En de kip-Stroganoff
met rijst smaken me ook.
Als ik in bed kruip hoop ik maar dat de wolken morgenvroeg uitgeregend
zijn.
|
