Bij het ontwaken weten we het al. Dit wordt niet de beste dag van onze vakantie. Het regent. Toch kijken we uit naar de rit van vandaag. De pas bij Applecross zou wel eens een hoogtepunt kunnen worden van onze reis. Letterlijk dan wel.
Met het regenpak al aan vertrekken we. Na een lange bocht zien we onze B&B in de baai liggen en kunnen we het niet laten een foto te maken. Daarna gaat het verder naar Applecross. Ik bedenk onderweg dat het maar goed is dat we deze route gisteren niet ook nog moesten rijden. Een heel leuk baantje is het, maar niet als je in de regen op zoek moet gaan naar een slaapplaats. We rijden langs de Applecross-Inn maar zien het niet zitten met ons regenpak en alles daar binnen te gaan. Het is ook nog te kort na het ontbijt om zelfs maar trek te hebben in een koffie.

Dus beginnen we maar aan de pas. In de regen met een gure wind alsmaar hogerop. En dat op een baantje dat echt niet breder dan een auto is. Er zijn wisselstroken, maar veel minder dan we gewend zijn. Langzaam gaan we verder tot we op 700 meter het hoogste punt bereiken. Vanaf daar gaat het alweer slingerend en steil bergaf.

Daarna gaat het langs Loch Carron richting Skye. Het water valt met bakken uit de hemel als we in Kyle of Lochalsh de brug oprijden om het bekendste eiland van Schotland te bereiken. Ex-eilend eigenlijk, want nu met die brug...

Het eerste stuk op dit veelgeroemde eiland is niet denderend. Veel verkeer en toeristen. Bij Portree' de hoofdstad, aangekomen heeft het regenen opgehouden. In de haven zien we vissersboten liggen. Een beetje verder gaan we van de weg af en rijden naar het luxueuze Cuillen hotel. Enkel voor een koffie zeggen we bij het binnenkomen, maar we worden er even goed onthaald als diegenen die er een kamer geboekt hebben aan schandalig hoge prijs. Vanuit de eetzaal hebben we een mooi uitzicht over de baaien het stadje.

Een aanrader om even naartoe te rijden. Zelfs iets eten is er niet overdreven duur en het ziet er allemaal even lekker uit. Alleen... ons ontbijt hé. We houden het dus bij die koffie.

Het blijft zelfs droog als we aanstalten maken om te vertrekken. We volgen de Oostelijke kustlijn en zien op een bepaald moment "The Storr"voor ons opdagen. Wat in de boekjes, brochures en zelfs op onze eigen foto's op een onbeduidend iets lijkt, is in het echt een indrukwekkende , opvallende rotspunt die hoog boven ons uitsteekt en reeds van ver zichtbaar is.

Niet veel verder stoppen we bij de waterval aan Kilt Rock. Veel vinden we er niet. We maken er wel voor het eerst ernstig kennis met de beruchte "Midgets". Diegenen die we tot nu toe tegenkwamen waren van een zachtere of weldoorvoede soort. Deze vallen aan op elk plekje bloot vel dat ze ook maar zien. Minuscuul klein zorgen ze voor beten die heel erg jeuken. Wanneer je te lang blijft staan zie je gewoon grijs van deze vliegjes/muggen. Onze, voor dit doel meegebrachte, AVON-bodycreme zorgt gelukkig voor verlichting. Ze blijven op respectabele afstand, maar niet voor lang.

Er zit niets anders op dan verder te rijden. Wat we eigenlijk niet erg vinden natuurlijk.

Het weer is eindelijk beter aan het worden en we genieten van het zicht op het eiland Lewis als we bij Duntulm Castle voorbijrijden.

Ergens las ik dat bij Waterstein schitterend logies te vinden zijn en dus gaan we daar op af. Als we er in de hele late namiddag aankomen zien we behalve de zee, rotsen en schapen ...niets. Toegegeven, de uitzichten zijn alweer ongelooflijk. Die zijn onbeschrijfelijk. De stommiteit die ik gedaan heb ook. Het was niet Waterstein, maar Waternish waar we wezen moesten. En dat is te ver terug. Dus maar weer verder.

Als we opnieuw in de bewoonde wereld komen merken we dat het bord "No Vacancies" in massaoplage gedrukt is. Nergens lijkt er nog een kamer vrij te zijn en ik zie ons de nacht al in een of andere schaapsstal doorbrengen.
Na meerdere keren proberen vinden we een kamer bij Ian. Een eenvoudig huis is het waar ik stop. Wanneer ik Nathalie terug zie buitenkomen probeert ze haar enthousiasme te temperen. En even later weet ik waarom. Dit is de mooiste kamer van ons hele verlof. Smaakvol ingericht, net als de salon die voor ons alleen is en de eetkamer waar we 's morgens zullen ontbijten. En dat voor 35 £/persoon. Gewoon de max. Ian is bovendien een heel innemend persoon die niets liever wil dan het ons naar onze zin te maken. We slapen er heerlijk, maar niet vooraleer we in de plaatselijke pub 200 meter verder lekker gegeten hebben. Dat er die avond vrij podium was, hebben we maar wijselijk aan ons laten voorbijgaan.