|
Zaterdag 29 augustus
|
Callander - Callander
|
237 Km
|
Vandaag staan een bezoek aan het graf van de Schotse volksheld
'Rob Roy' en een rondleiding in een distilleerderij op het programma.
We nemen de tijd om ons ontbijt achter de kiezen te werken. Anja is
de perfecte gastvrouw die om de vijf minuten komt vragen of alles in
orde is. Het eten is lekker en alweer ruim voldoende om de ganse dag
rond te komen.
|
Wanneer we vertrekken is het mooi weer. Lichtjes
bewolkt maar vooral droog. het is maar 90 km naar de distilleerderij
die we wensen te bezoeken. We kiezen zoals gebruikelijk voor een
rustige route. Langs 'Loch Tay' willen we richting Pitlochry.
Het is dus eerder toevallig dat we bij de 'Falls
of Dochart' de rivier dwarsen. Net over de brug parkeren we om
deze stroomversnellingen te kunnen bezoeken. Het is een leuk extraatje.
|
 |
 |
 |
|
|
Het gaat sneller dan verwacht vooruit
en dus breien we nog een extra lus aan onze route. Zo kunnen
we langs 'Loch Tummel'. Daar is een plaatsje dat 'Queens Vieuw'
noemt. Of de koningin er effectief van het uitzich kwam genieten,
weet ik niet zeker, maar ik hoop voor haar dat ze er geweest
is. En dat er toen niet een bende Duitse meisjes foto's stond
te maken van henzelf in allerlei poses en variaties van personen
bij mekaar. Toen ze klaar waren konden wij onze plaatjes schieten. |
|
Gelukkig wordt de groep na het filmpje opgesplitst en zijn
we met nog maar met een klein groepje om naar de uitleg
van Frank te luisteren. De humor die hij de hele tijd bezigt
als hij het over de geschiedenis heeft (Edradour was lange
tijd gelieerd met de Amerikaanse Maffia) maakt het leuk
naar hem te luisteren. En wanneer hij dan over 'het product
' begint wordt het heel stil. Dit is iemand die echt met
heel veel kennis van zaken spreekt en die ongelooflijk begeesterd
over 'zijn' whisky praat. De rondleiding is niet lang, maar
uiteindelijk zijn we bijna een uur binnen als we in de winkel
beslissen een fles als souvenir (en slaapmutsje voor thuis)
te kopen in de winkel. Waarom we het onbekende Edradour
uitkozen? Omdat het de kleinste distilleerderij is. Met
drie man slagen ze erin een productie van 12 vaten per week
te halen. Als je een distillery wil gezien hebben is dit
bezoek een aanrader!
|
Het einddoel van het eerste ritgedeelte bereiken we net voor
een Duitse bus vol toeristen. Deze komen ook de 'Edradour Distillery'
bezoeken. Elk half uur vertrekt er een rondleiding en onze vrees
wordt waar als we tegelijk met de buslading binnen gevraagd worden.
We krijgen er onmiddellijk een glas gepresenteerd met een "Wee-Dram"
whisky. Een heel klein maatje dus. Samen met nog een aantal anderen
bekijken we een film die een beetje vertelt over de distilleerderij.
In het Duits ondertiteld ten behoeve van 'de bus'.
|
Op de terugweg rijden we nog langs de veel grotere distilleerderij
van 'Famous Grouse', maar we willen naar Rob Roy. Als we op het kerkhof
aankomen is het even zoeken tussen de eeuwenoude graven. We verbazen
ons over de leeftijd die de mensen hier haalden in de 17de en 18de eeuw.
Dit moet een gezonde streek geweest zijn.
 |
Ook Rob Roy haalde de gezegende leeftijd van 70 jaar. Of toch
ongeveer als we het grafschrift bekijken. Jammer dat het ondertussen
opnieuw tijd werd om het regenpak aan te trekken. De laatste kilometers
rijden we over een wel heel erg klein baantje en vergezeld van
een flink pak water. Het was leuk Anja onze natte pakken aan te
mogen reiken zodat zij ze te drogen kon hangen.
|
Opnieuw moeten we die avond zoeken naar een restaurant.
Alleen gaat het deze keer veel vlotter (af en toe eens 100 meter verder
lopen helpt). Het is alweer heel erg lekker wat we op ons bord krijgen
en ook nu is de rekening een meevaller.
Niets dus om wakker van te liggen. Wat we dan ook niet
doen.