|
Het inpakken op de moto bracht toch nog de nodige problemen met zich mee, maar lukte uiteindelijk zonder bagage achter te moeten laten. Tenzij het immens grote fotostatief. De kans dat ik dat zal gebruiken is te klein om al die last er voor over te hebben en dus blijft dat thuis.
De nacht was niet echt een succes. Last van een allergie en vermoedelijk een beetje de zenuwen zorgden ervoor dat ik nog lang na het in bed kruipen wakker lag. Maar uiteindelijk heb ik dan toch een paar uurtjes gerust. Een kwartier voor de wekker afliep, werd ik wakker. Een douche en een tas koffie later werd het startsein gegeven. Het was kwart voor vijf in de ochtend.
Geloof me, op dat uur, op een zondagochtend, zie je dus niemand. Heel af en toe een wagen, sporadisch een vrachtwagen, maar vooral helemaal alleen op de baan. En dan komt de zon op. Het is intussen lang geleden, maar toen ik met de vrachtwagen reed was dat het mooiste moment van de dag voor mij. En eigenlijk is dat na al die jaren nog niet veranderd. Dat diezelfde zon daarna behoorlijk lang en hinderlijk in mijn ogen scheen omdat ik oostwaarts reed nam ik er maar bij. Tot Nijmegen was het snelwegrijden. Daarna koos ik voor de kleinere wegen omdat dat gewoon leuker is op de moto.
Ik had me zeker niet aan een superrit verwacht, maar eigenlijk zijn er in het Noorden van Duitsland best wel mooie stukken waar het fijn rijden is. Door de snelweg te vermijden kon ik ook Hamburg omzeilen. Maar om de Elbe over te steken heb je dus wel een ferry nodig.
|
Dat kwartiertje varen tussen Wischhafen en Glückstadt was alvast een oefening van wat nog komen gaat... hoop ik. Want als de overtocht naar IJsland even vlot verloopt is er geen probleem. Dan zal ik zelfs zonnecrème moeten smeren om op het dek te liggen.
Ook de tweede veerboot die me over het kanaal in Brunsbüttel bracht was een fluitje van een cent. Of zelfs niet, want de overzet,was zelfs helemaal gratis.
Onderweg nog lekker gegeten in een klein eethuisje langs de weg, maar weeral veel te veel. Die Duitse porties hé..
|
Om half vier is de parking van mijn hotel in Struckum, een beetje voor de Deense grens, de laatste stop van de dag. 645 Km exact gereden vandaag. Geen recordafstand, maar toch voel ik me behoorlijk moe, vooral vanwege de slechte nachtrust voordien. Booking.com had zijn werk goed gedaan en dus kreeg ik al snel de sleutel van de gereserveerde kamer en kon ik die verkwikkelijke douche nemen. Want de temperatuur in de namiddag was gestegen tot 22° . Meer dan voldoende voor mij. Bij het vertrek vanmorgen was het maar 11°. Ideaal dacht ik, maar na goed 200 km heb ik mijn binnenjas toch maar in de vest gestoken. 's Middags kon die er gelukkig wel weer uit.
De kamer is een van het betere type en zonder dat ik het vantevoren wist slaap ik eigenlijk boven het betere Duitse restaurant. Lekker en uitgebreid eten laat ik niet aan mij voorbijgaan, maar voor vandaag is het goed geweest en dus hou ik het op een eenvoudige maaltijd.
Om half negen voel ik dat het bedtijd is. Deze keer twijfel ik er niet aan flink dodo te doen. Het zal nodig zijn, want morgen staan er opnieuw bijna 500 km op de planning. Over nog kleinere banen als vandaag.
En ik wil zeker tijd vinden om te stoppen voor de wereldberoemde Deense Hot-Dogs. Jaja je leest het goed. In het meervoud. |
 |
|
