De naam "Dettifoss" zegt het al. Hier ga ik het over een waterval hebben. Als je nl 'foss' in een woord ziet staan is het een teken dat er vallend water te zien is.

Maar eerst moet ik nog afscheid nemen van de Nederlandse eigenares in Ytra-Lon. Bij het afscheid zie ik dat er ook een mogelijkheid was om ontbijt te nemen in het hostel. En op het eerste zicht zag dat er best in orde uit. Ik had echter om zes uur mijn boterhammen al op en kon dus op tijd met het in- en opladen van de bagage starten. Bij het afscheid zegt de gastvrouw nog; "Ik hoop dat u niet de hele dag regen krijgt". Toen had ik het al moeten weten.
Geen half uur later mocht al een stop ingelast worden om de regenjas aan te trekken.

Maar eerst nog even iets over vogels. Gisteen vandaag en ooki de volgende dagen merk ik regelmatig vogelds op die voor me uit gaan vliegen. Tot ruim 65 km/u blijven ze zigaggend op enkele meters voor me uit vliegen. Dit steeds gedurende enkele tientallen meters. Daarna worden ze "afgelost" door soortgenoten. To het me opvalt dat het steeds vogels zijn die ergens uit de kant opspringen en luid kwelend hun sprintje trekken. Bij de eerste kans onthou ik de vertrekplaats van de vogel, stop onmiddellijke ne ga kijken waar hij vertrok. Het kabaal om me heen wordt nog heviger en snel wordt duidelijk waarom ze me proberen weg te lokken. Ik kom te dicht bij hun nesten waar eieren of jongen in liggen. Het kost me veel moeite om ze in het gewas te vinden. Zoek zelf maar even op de foto . Wil je de oplossing zien klik je er maar op.

De kledij van een motard in IJsland wil ik toch wel even beschrijven, want het is toch een beetje anders dan in Spanje, zeg maar.
Eerst is er de onderbroek waaroverheen een lange thermische onderbroek komt. Dikke kousen moeten de voeten warm houden. een thermisch T-shirt met lange mouwen vormt de eerste laag. Daaroverheen een T-shirt met lange mouwen gevolgd door een dunne fleece. Tot slot nog het motopak waarin de wintervoering is aangebracht. De laarzen en handschoenen mogen niet ontbreken net als de 'buff' en uiteraard de helm. Daarna is het al een hele kunst je been over het zadel te zwieren, want veel bewegen lukt niet meer. Als je dan na een half uur alweer mag stoppen om daarover ook nog eens een regenjas te trekken vloek je eens deftig.
Maar zo'n regenjas helpt natuurlijk. Want het regent stevig genoeg om anders behoorlijk nat te worden.

Ik ga op weg naar Dettifoss, die waterval dus. Eerst is het een lange mooie asfaltweg die net voorbij Asbyrgi veranderd in een asseweg van één spoor breed. In Asbyrgi neem ik een kijkje in een gebied dat lang geleden door een enorme vloedgolf werd gevormd. Duidelijk zijn de kaarsrechte wanden te zien van basalt dat de kracht van het water wel weerstond. Dit lijkt me schitterend wandelgebied. Alle wegen zijn er netjes aangeduid en ik kan me voorstellen dat wandelaars hier hun gading vinden. Zelf begin ik er niet aan. De pijn bij het stappen blijft maar aanslepen en de dagelijkse pijnstillers helpen niet echt. Gelukkig kan het motorijden nog altijd probleemloos.

Gelukkig is er geen verkeer, maar ik kan me voorstellen dat het in het seizoen wel anders is. En dan vrees ik dat de lol er snel af is. Onderweg maak ik nog een korte stop om 'Hiljadaklettar' (verbeter zelf maar) te bezoeken. Een rots die blijven staan is tijdens die vloedgolf heel erg lang geleden.
De weg naar Dettifoss wordt er niet beter op, maar ik krijg plezier in het slingeren tussen plassen, rotsen en kiezel. Intussen was de regenjas ook alweer uitgetrokken en zelfs de fleece zat opnieuw in de koffers. Het was alweer 13°, een luxe.

Het laatste stuk naar de parkeerplaats van de Dettifoss is geasfalteerd en het is duidelijk dat dit gedaan werd om toeristen te kunnen ontvangen. Voor het eerst zie ik op IJsland een grote ingerichte parking die vooral klaar is om busladingen bezoekers te ontvangen. Betalen moet je er echter nergens. De wandeling naar de grootste waterval van IJsland is niet lang, maar valt me om eerder aangehaalde reden al zwaar. Zodra het monument in zicht komt valt mijn mond open van verbazing. Een muur van 100 meter lang en 44 meter hoog. Per seconde komt er 500 kubieke meter water voorbij waardoor het de grootste waterval van Europa is in volume. En dat zal je geweten hebben. Een grote muur van kolkend water waar je tot op een paar meter van kan gaan. Er moeten geen hekjes gezet worden. Je stopt ruim op tijd als je dit ziet.

Op de terugweg naar de parking begint het te regenen en natuurlijk ligt mijn regenjas in de motokoffers. Eer ik bij de moto ben is het te laat en ben ik doorweekt. De volgende bezoeken schrap ik maar van de planning en zet koers recht naar mijn verblijfplaats in Vogahraun vlakbij het Myvatnmeer. De regenjas nu nog aantrekken haalt niet veel meer uit en eigenlijk hoopte ik door de snelheid mijn vest al voor een deel te kunnen laten opdrogen. Dat was dus zwaar misrekend. Het bleef gieten. Later hoor ik bij het hostel dat het in 50 jaar zo hard niet meer heeft geregend. Fijn dat ik het mocht meemaken.

Maar ik ben er dus en zal hier drie nachten blijven. Tijd om een beetje de plas en was te doen. Een week ben ik bijna onderweg en de voorraad propere onderbroeken en kousen raakt op.

Maar eerst moet het water uit de zakken van mijn pak gegoten worden en hang ik het ganse pak boven de douchebak om uit te lekken en daarna te drogen. De kleinere natte spullen worden in de kamer uitgespreid. Ik maak rode kolen en worst klaar, echte zomerkost hier op IJsland geloof ik. Ze smaken me. Voor het slapengaan check ik het weerbericht nog even… Ik zal het de volgende dag nog wel eens doen, misschien zijn de verwachtingen dan beter…